• 
  
  ติดต่อลงโฆษณา [email protected] หรือโทร. 081-811-1138 หรืออ่านรายละเอียดเพิ่มเติม คลิกที่นี่

Name:

Verification:

Loading...

Message:

<p>[QUOTE=&quot;Reloaded, post: 1239482, member: 30843&quot;]<b>ภาค2 มาแล้วคับ</b></p><p><br /></p><p>In&nbsp; Game</p><p>เคนพิจารณารถนิสสันสีดำที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้งให้แน่ชัด&nbsp; ยิ่งมองก็ยิ่งมั่นใจว่าเป็นคันเดียวกันกับที่พบในสนามแข่งรถพีระฯเมื่อตอนเย็น&nbsp; แม้จำหมายเลขทะเบียนรถไม่ได้&nbsp; แต่เสื้อแจ๊กเก็ตที่แขวนอยู่หน้าต่างด้านหลังคือสิ่งชี้ยัน&nbsp; </p><p>เขาเลื่อนไปจอดรถด้านหน้าพร้อมเปิดไฟฉุกเฉิน&nbsp; ขณะที่หญิงสาวในชุดเสื้อยืดสีขาวพอดีตัวตัดกับกางเกงยีนส์ขาสั้น&nbsp; สวมหมวกแก๊ปและรองเท้าสำหรับแข่งรถเดินเข้ามาหา</p><p>&quot;สวัสดีค่ะ&nbsp; ขอโทษนะคะที่รบกวนเวลา คือรถยางแตกน่ะค่ะ แล้วไม่รู้จะติดต่อกับใคร&nbsp; เผอิญพบเบอร์ติดต่อของคุณบนหน้ารถ ก็เลย...&quot; หญิงสาวเปิดฉากพูดก่อน&nbsp; </p><p>&quot;ผมพอจะช่วยอะไรได้บ้างไหมครับ&quot; เคนเสนอตัว&nbsp; </p><p>&quot;ก็..เออ...ที่รถไม่มีแม่แรงน่ะค่ะ รบกวนขอยืมจากพี่ได้ไหมคะ&quot;&nbsp; เธอพูดเสียงอ่อย</p><p>เคนเดินกลับไปที่รถ เปิดฝากระโปรงท้าย&nbsp; หยิบแม่แรงขนาดเล็กออกมาพร้อมกับด้ามต่อขนาดกะทัดรัด เด็กสาวดีใจยื่นมือไปรับ&nbsp; แล้วรีบจัดแจงขึ้นแม่แรงทันที&nbsp; ทั้งที่ยังไม่ได้มีการคลายนอตล้อแต่อย่างใด</p><p>&quot;เดี๋ยวๆ คุณครับ&quot;&nbsp; </p><p>&quot;มีอะไรหรือคะ&quot; หญิงสาวชะงัก </p><p>&quot;มืดมากแล้ว ให้ผมช่วยดีกว่าครับ&quot;&nbsp; </p><p>ไม่มีเสียงตอบ แต่รอยยิ้มจากสาวหน้าใสทำให้เคนเข้าใจความหมาย&nbsp; ลงมือเปลี่ยนยางอะไหล่พร้อมเก็บเครื่องมือเข้าที่ด้วยเวลาไม่ถึง 10 นาที&nbsp; คนที่ขลุกอยู่กับรถอย่างเขาสามารถทำได้เป็นเรื่องปกติ </p><p>&quot;ขอบคุณมากนะคะ&nbsp; ถ้าไม่ได้พี่มาช่วย หนูคงต้องติดอยู่ตรงนี้อีกนาน&quot;</p><p>&quot;ด้วยความยินดีครับผม&quot;&nbsp; </p><p>จัดแจงเก็บเครื่องมือเข้าที่ แต่ลมยางในล้ออะไหล่เหลือน้อยมาก&nbsp; แม้เพียงพอต่อการขับไปปั๊มเพื่อเติมลม&nbsp; แต่จะดีกว่าไหมหากเจ้าของรถตรวจสอบให้มีปริมาณลมเพียงพอเสมอ คิดในแง่กลับกันบ้าง&nbsp; ถ้าหากลมยางในล้ออะไหล่เหลือไม่เพียงพอต่อการขับล่ะ&nbsp; เป็นคุณจะทำอย่างไร</p><p>&quot;เลยไปข้างหน้าสัก 10 กิโลเมตร จะมีปั๊มน้ำมัน&nbsp; คุณไปเติมลมที่นั่นแล้วกัน ลมยางเหลือน้อยขนาดนี้อย่าขับเร็วมากนักนะครับ&nbsp; กะทะล้อจะเสียและยางอาจระเบิดได้ง่าย ผมจะขับตามคุณไปเรื่อยๆ &quot;</p><p>&quot;ขอบคุณมากค่ะ&quot;&nbsp; </p><p>ทั้งคู่เดินไปขึ้นรถของตัว รถสองคันขับตามกัน โดยใช้ช่องทางด้านซ้ายสุด&nbsp; เคนขับทิ้งระยะห่างคันหน้าประมาณ 50 เมตร </p><p>ระยะทางแค่ 10 กิโลเมตร&nbsp; หากแต่ต้องขับรถด้วยความเร็วเพียง 50 กิโลเมตร/ชั่วโมง แถมเป็นเวลากลางคืน&nbsp; จึงทำให้ใช้เวลาค่อนข้างมาก </p><p>ทันทีที่ถึงปั๊มน้ำมัน&nbsp; หญิงสาวจัดแจงลากสายยางเติมลมมาที่ล้อ&nbsp; แต่เติมไปได้สักครู่ก็ชะงักเพราะตัวเองไม่มีมาตรวัดลมยางติดตัวมาด้วย&nbsp; เคนยืนดูอยู่ไม่ไกลจึงหยิบจากกระโปรงท้ายของรถเขามาให้ </p><p>เคนเดินเข้าไปในร้านค้า&nbsp; ซื้อน้ำผลไม้มา 2 กระป๋อง ในขณะที่หญิงสาวเติมลมยางเสร็จพอดี&nbsp; แบ่งน้ำผลไม้ให้หญิงสาว 1 กระป๋อง </p><p>&quot;เชิญครับ&quot; พูดพร้อมกับยืนน้ำผลไม้กระป๋องให้&nbsp; </p><p>&quot;ขอบคุณมากค่ะ&quot; ฝ่ายหญิงยื่นมือมารับ ก้มหัวคำนับ พร้อมกับคืนมาตรวัดลมยาง&nbsp; </p><p>หญิงสาวดื่มน้ำรวดเดียวเกลี้ยง เคนมองหน้าแล้วยิ้ม เธอยิ้มตอบ&nbsp; พร้อมกับยกแขนเสื้อขึ้นมาเช็ดปาก</p><p>&quot;ฉันชื่อพลอยค่ะ พี่ชื่ออะไรคะ&quot; </p><p>&quot;เคนครับ&quot;&nbsp; </p><p>&quot;ชอบแข่งรถหรือครับ&quot; เคนถาม </p><p>&quot;ชอบค่ะ แต่ยังไม่ค่อยเก่งหรอกนะคะ&quot;&nbsp; พลอยตอบด้วยแววตาสดใส เธอมักอารมณ์ดีเสมอเมื่อได้พูดคุยถึงเรื่องรถแข่ง</p><p>&quot;เพื่อนๆ&nbsp; พลอยก็ชอบกันเยอะค่ะ แต่ส่วนใหญ่ชอบแข่งรถตอนกลางคืนกัน&nbsp; เขาบอกว่ามันกว่าในสนามเยอะเลย&quot; </p><p>&quot;อ้อ..เป็นงั้นไป&quot; เคนตอบเสียงแผ่ว&nbsp; พร้อมกับถอนลมหายใจ&nbsp; ทอดสายตาไปยังรถของพลอยก็เห็นเสื้อแจ๊คเก็ตจึงนึกเรื่องสำคัญขึ้นได้</p><p>&quot;คุณพลอยครับ&nbsp; ไปได้เสื้อตัวที่แขวนอยู่ในรถมาจากไหนหรือ&quot;&nbsp; </p><p>พลอยเดินเข้าไปใกล้เคนที่ยืนอยู่ชิดรถ แล้วจึงเล่าว่า </p><p>&quot;อ๋อ&nbsp; ก็เมื่อหลายเดือนก่อนพลอยรถชนบนทางด่วนน่ะค่ะ ชนแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลย&nbsp; เพราะขับเร็วมาก&nbsp; มารู้ตัวอีกทีก็อยู่ในโรงพยาบาลเสียแล้วพร้อมกับเสื้อแจ๊คเก็ตตัวนี้แหละค่ะ&nbsp; คงเป็นของคนที่เขามาช่วยพลอยออกจากรถก่อนที่จะถูกไฟไหม้ เห็นพยาบาลเธอบอก&quot;&nbsp; </p><p>เหมือนลมหนาวพัดวูบ ขนลุกซู่ขึ้นมาทันใด&nbsp; เคนจ้องมองดูเสื้อที่แขวนได้อย่างละเอียดผ่านกระจกบานใส </p><p>&quot;เปิดประตูได้เลยค่ะ&quot;&nbsp; พลอยกล่าวเชื้อเชิญ</p><p>เคนเปิดประตูด้านคนขับแล้วเอื้อมมือไปหยิบเสื้อแจ๊คเก็ตตัวนั้นออกมา&nbsp; พลิกดูคอเสื้อด้านในพบรอยฉีกขาด จึงมั่นใจในความคิดของเขามากขึ้น</p><p>&quot;มีอะไรหรือคะ&quot;&nbsp; พลอยถามด้วยความสงสัย&nbsp; เมื่อเห็นเคนสนใจเสื้อตัวนั้นมากเป็นพิเศษ</p><p>&quot;เมื่อหลายเดือนก่อนผมพบรถชนกันบนทางด่วนจนไฟลุกไหม้&nbsp; เจ้าของรถหมดสติ ผมอยู่ใกล้เหตุการณ์มากที่สุดจึงเข้าไปช่วยเหลือเท่าที่ทำได้ ...&quot;&nbsp; </p><p>พลอยมองหน้าเคน พร้อมกับอ้าปากค้าง </p><p>&quot;ถ้าอย่างนั้น&nbsp; เสื้อตัวนี้ก็คือของพี่....&quot; พลอยพูดตะกุกตะกัก</p><p>&quot;ใช่ครับ ของผมเอง&quot; เคนยิ้มตอบ&nbsp; </p><p>&quot;พลอยขอบคุณพี่มากนะคะ ถ้าในคืนนั้นไม่ได้พี่มาช่วย&nbsp; พลอยคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้แล้วล่ะค่ะ&quot; </p><p>เคนยิ้ม ไม่พูดอะไร&nbsp; พลอยดีใจอย่างสุดซึ้งที่ได้พบคนที่ช่วยชีวิตเธอ </p><p>&quot;พี่รีบไปไหนหรือเปล่าคะ&nbsp; ไปหาอะไรทานกันไหม จะได้นั่งคุยกันต่ออีกนิด&quot; </p><p>&quot;ยินดีครับ ทานอะไรกันดีล่ะ&nbsp; ขอเป็นร้านที่บรรยากาศเงียบหน่อยก็แล้วกัน ผมไม่ค่อยถนัดร้านที่เสียงดังๆ &quot; </p><p>&quot;เอ&nbsp; .. พลอยไม่ค่อยคุ้นกับแถวนี้เลยน่ะค่ะ ผ่านบ่อย แต่ก็ไม่เคยจอดแวะสักที&quot;&nbsp; </p><p>&quot;แต่มันเริ่มดึกแล้ว กว่าเธอจะกลับถึงกรุงเทพฯ ก็ยิ่งมืดเข้าไปใหญ่น่ะสิ&quot;&nbsp; </p><p>&quot;อืมม.. จริงด้วยสิคะ งั้น..ก็ค่อยนัดทานอาหารที่หลังก็แล้วกัน&nbsp; พลอยมีเบอร์โทรพี่แล้ว สักวันพุธพอจะว่างไหมคะ&quot; </p><p>&quot;ใกล้ๆ&nbsp; ค่อยนัดกันอีกทีดีกว่าไหมครับ&quot;&nbsp; </p><p>พลอยวิ่งเข้าไปในรถหยิบเศษกระดาษมาจดหมายเลขโทรศัพท์ส่วนตัว&nbsp; ยื่นให้เคนก่อนที่จะแยกกันกลับ[/QUOTE]</p><p><br /></p>

• Log in with Facebook
• Log in with Twitter
• Log in with Google

Your name or email address:

Do you already have an account?

• No, create an account now.
• Yes, my password is:
• Forgot your password?

Stay logged in

• X